Deze zomer kwam er een (vrijwilligers)vacature voor een medewerker secretariaat bij de kerk. Er werd iemand gezocht om de ledenadministratie bij te houden en om binnenkomende mail te beantwoorden of door te zetten. Ik ben een aantal keren teruggegaan naar die advertentie en raakte ik er van overtuigd dat deze taak mij op het lijf geschreven is. Na een uitgebreide brief en een gesprek was afgelopen dinsdag het moment dat ik tijdens een vergadering werd ingezegend voor deze taak.
Er werden mooie woorden gesproken en in een kring om mij heen werd gebeden en werd een zegen over mijn werk uitgesproken. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik mij beter kan uitdrukken met geschreven woorden dan in een gesprek. Daarom werd speciaal een zegen gevraagd over mijn handen, dat die de juiste woorden mogen schrijven.
Mijn vingers werden hiervoor door één van de aanwezigen gezalfd met olie. Een symbool dat diepe indruk maakte,
Het vinden van juiste woorden en vooral het nalaten van het spreken en schrijven van zinnen die eigenlijk niets toevoegen, dat is iets waar ik vaak mee bezig ben. Ik betrap mezelf er soms op dat ik met name op social media reacties klaar heb staan die voor mij misschien wel opluchten, maar die voor de ontvanger niet altijd fijn zijn. Het komt regelmatig voor dat ik mijn reactie dan toch maar niet plaats.
Om mij hierbij te helpen heb ik een quote op mijn prikbord hangen. En ik lees hem iedere dag:
Verder kreeg ik een mooie tekst mee uit Psalm 139:
1 Voor de koorleider. Van David, een psalm. HEER, U kent mij, U doorgrondt mij, 2 U weet het als ik zit of sta, U doorziet van verre mijn gedachten. 3 Ga ik op weg of rust ik uit, U merkt het op, met al mijn wegen bent U vertrouwd. 4 Geen woord ligt op mijn tong, of U, HEER, kent het ten volle. 5 U omsluit mij, van achter en van voren, U legt uw hand op mij. 6 Wonderlijk zoals U mij kent, het gaat mijn begrip te boven.
Heel bijzonder hoe deze Psalm op verschillende momenten in mijn leven voorbij komt.
De afgelopen dagen kwam door deze indrukwekkende gebeurtenis steeds één lied in mijn gedachten. Ik hoop dat wat in dit lied gezongen wordt, door mijn contacten via het secretariaat mag doorwerken.
Laat mij zijn een instrument, Heer, in Uw hand en gebruik mij waar Gij wilt, dat ik U dienen zal. Geef mij een open hart, dat ’t stille schreien hoort en laat mij helpen waar, ’t leven zo zwaar schijnt te zijn. Laat mij steeds wijzen Heer, naar Uw genadetroon, hulp, troost en plaats is daar, bereid door Uwe Zoon.
Laat mij zijn een brandend licht, stralend door U, schijnend in de duisternis, waarin zovelen gaan. Dat ‘k altijd spreken zal, over Uw liefdedaad en Uw vergeving, die zondaren op doet staan. Geef dat ik anderen, brengen mag aan Uw voet en maakt mijzelf bereid, mijn weg met U te gaan.
Vader, ik wil U danken, dat Gij gaf Uw Zoon, stervend voor verlorenen, droeg Hij mijn zondeloon, daar Hij verlaten werd, alleen en eenzaam was. Dat nimmer ik meer zo, door U verlaten zou zijn. Laat mij dan leven Heer, getuigend van Uw gena, Gij zijt mijn Heer en God, die leeft en leven geeft.
In het artikel reageert de gemeente Hengelo dat ze voldoende hebben gecommuniceerd over het plaatsingsplan van de 340 inzamellocaties. Zie hieronder de tekst die in de laatste afvalklepper (die ik niet via de post heb gehad) stond.
Het is de hoogste tijd om in de pen klimmen. Want ik baal even flink van de gemeente Hengelo. We hebben een soort haat-liefde verhouding. Soms gaan dingen goed, worden er mooie initiatieven uitgewerkt en wordt de stad een stukje mooier. Zie het centrum van de stad; het is prachtig geworden. En mijn stoeptegelplan is goedgekeurd en is nog in uitvoering.
Maar soms lopen dingen ook minder goed. En daar wil ik dit stukje aan wijden. Ik beloof: als er weer iets moois gebeurt in de stad, dan meld ik het ook.
Waarom ben ik boos? Het hete hangijzer van dit moment is de aanleg van de nieuwe verzamellocaties voor het inzamelen van plastic afval. In mei van dit jaar heeft wel in de krant gestaan dat de bovengrondse containers worden opgeruimd. En dat in de toekomst bewoners van hoogbouw in de toekomst hun PMD (plastic, metaal en drankkartons) in plastic zakken langs de straat kunnen aanbieden.
Vanuit de gemeente bleef het stil rond dit nieuws. Ik bewaar iedere week de mailtjes met het gemeentenieuws. Ik heb ze doorgeworsteld en er is gewoon geen aandacht aan dit onderwerp besteed.
Maar ondertussen gebeurde er dus wel van alles. Nu ik alles op een rijtje aan het zetten ben blijkt dat het college van Burgemeester en Wethouders op 11 juni een besluit heeft genomen waarmee ze instemmen met het ontwerp Plaatsingsplan PMD en OPK (oud papier en karton). Er staat bij dat de 340! locaties zijn uitgezocht door de gemeente en Twente Milieu.
Nu ik dit zo achteraf lees denk ik: waar in dit verhaal zijn de bewoners van de hoogbouwwoningen meegenomen. En (zie later in dit verhaal voor de context) de Gehandicaptenraad Hengelo?
Zoals ik al zei, in het Gemeentenieuws is geen aandacht geweest voor het plaatsingsplan. Als je geabonnneerd bent op de e-mail-nieuwsbrief dan heeft er helemaal niks in gestaan en kijk je op de webversie, dan staat er in Gemeentenieuws editie 73 – week 25 van 18 juni een klein stukje onder de officiële bekendmakingen.
Maar de gemeente had écht moeten bedenken dat maar een klein aantal mensen wekelijks de officiële bekendmakingen leest. En dat door dit plan een heel groot deel van de Hengelose bevolking geraakt wordt. Het gaat hier om 340 locaties in de stad waar iets gaat veranderen. Deze grote groep mensen had véél beter geïnformeerd moeten worden. En de gemeente wéét dat. Een week eerder, in de nieuwsbrief van 12 juni wordt daar nog aandacht aan besteed:
Als de inwoners van Hengelo beter waren geïnformeerd, dan hadden ze ook geweten van al de aangewezen plekken voor afval vlak voor hun deur.
Oh ja, er is nog een Facebookbericht geweest op 27 juni. Een super positief stukje over de nieuwe manier van afvalinzamelen. Maar ook daarin wordt met geen woord gerept over dat de 340 locaties zijn vastgesteld en dat je hier binnen 6 weken iets van mag vinden. De bij dat bericht geplaatste foto laat zien dat de inzamelplek de volledige breedte van de stoep inneemt. En terecht dat er opmerkingen worden gemaakt over rolstoeltoegankelijkehid en problemen voor mensen met kinderwagens. Hengelo dingt tenslotte mee naar de titel meest toegankelijke stad van Nederland! Dat vind ik wel postief nieuws en ik gun het Hengelo: dus stemmen voor deze titel kan binnenkort via deze link!
Foto bij Facebookbericht gemeente.
Wat gebeurt er als je de betrokkenen niet informeert? Nou, dan komen ze thuis en vinden ze ineens een paal voor hun raam! Met een paar roze stippen op de plek waar gekleurde tegels moeten komen.
Op 30 juli zijn in onze straat (Saterslostraat) op verschillende plekken palen in de grond geslagen. Aan deze paal komt dus nog een informatiebord. Deze staat pal in het uitzicht van mijn benedenbuurvrouw. Echt, het hele trappenhuis is in rep en roer. Wie – in vredesnaam – bedenkt het onzalige plan om op zo’n plek een afvalverzamelpunt te maken! Vlak onder het balkon. Het enig stukje groen dat we voor de deur hebben, en dan dit.
Als ik toch nog iets positiefs moet noemen: de stippen zijn zo neergezet, dat er op de stoep wel ruimte overblijft voor de doorgang van een rolstoel.
Dit was dus op 30 juli. Door razendsnel te zoeken naar informatie kwam ik er achter dat dat de uiterste dag was waarop je bij de gemeente nog een zienswijze in kunt leveren. Een dag later was alle informatie van de gemeente verdwenen. (Hier de dooie link van de pagina die op 31 juli verdween) Ik heb diezelfde dag een brief geschreven aan Welbions (over verschillende onderwerpen, maar ook over de paal) en heb de raadsgriffie van de gemeente meegenomen. Gelukkig was dit blijkbaar nog net op tijd, want de brief is wel onder het onderwerp zienswijze geregistreerd.
Uiteraard heb ik ook op X mijn ongenoegen geuit. Dat is mijn snelle uitlaatklep. De gemeente heeft nog even gevraagd of ik dan de informatie had gemist. Ja dus, een stille trom hoor je niet.
Via X vraagt de gemeente of ik de informatie niet via andere kanalen had gehoord. Waar dan?
Je zult maar deze week terugkomen van vakantie en een afvalplek voor je deur vinden! En je kunt er niks meer aan doen.
Vandaag is er weer gewerkt aan de plek. De aangewezen tegels zijn geverfd. nou ja, niet helemáál de aangewezen tegels, maar een vierkant over de hele breedte van de stoep. Zodat er op de afvaldagen geen rolstoel langs kan. Waarom zou je als schilder de gemarkeerde plekken aanhouden toch?
Meerdere mensen hebben de afgelopen week al contact gehad met Welbions. Die geven aan dat ze ook niet blij zijn met de situatie. Telefonisch werd mij al meegedeeld dat op sommige locaties nu al overlast van ratten is en dat men bang is dat dit meer gaat worden.
Hoe nu verder? Er zijn zoveel betere plekken te bedenken om wekelijks je PMD zakken neer te zetten. Dat hoeft echt niet zo dicht bij mensen voor de deur. En dat is ook best te bereiken binnen de 125 meter die normaalgesproken wordt gehanteerd als afstand waarbinnen je de zakken kunt plaatsen. En er hoeven ook echt geen 340 lelijke palen in iemands uitzicht te staan. Kijk naar andere steden. Een simpele tegel met de letters PMD of een logo van een afvalzak volstaat. Als je de bewoners maar informeert. Ik zeg het hier nog een keer, de gemeente had hier een duidelijke brief over moeten sturen naar alle hoogbouwbewoners. Dit is echt niet hoe goed bestuur werkt. Ik heb heel sterk het idee dat ergens een idee is ontstaan van we geven er weinig ruchtbaarheid aan, dan komen er ook niet zoveel bezwaren. Ik wíl helemaal niet zo denken, dat zit niet in mijn aard. Maar hier ontkom ik er toch niet aan.
Samen met de buren hebben we nog we even een uurtje lol gehad over wat we kunnen verzinnen om met een paal te doen. Zo hebben we ChatGPT een lied en een gedicht over de paal laten schrijven en hebben we bedacht dat we een folkoristisch feest rond de paal gaan organiseren.
Folkloristische dans met linten aan een paal.
Ik hoop van harte dat de gemeente werk gaat maken van deze situatie. Ik ga de vorderingen op deze site plaatsen. Voor nu moet ik het doen met het feit dat mijn brief in behandeling is genomen.
Op de valreep ingediende zienswijze is aangekomen.Communication is key!
Jaja, ik heb er even niet over geschreven, maar we hebben niet stilgezeten. Gisteren zijn de vijf verschillende stoeptegels bezorgd en de komende weken ga ik met iemand van de gemeente Hengelo de plekjes uitzoeken waar ze geplaatst gaan worden. Ik mag zelf hiervoor een voorstel doen. Ik heb al een idee voor één tegel die ik graag in de b uurt van mijn huis wil hebben. Verder heb ik aan een buurtbewoner gevraagd of zij het leuk zou vinden om eentje in de buurt van haar buurtbieb te hebben. Zij was direct enthousiast.
Nog even puzzelen dus en zodra ze geplaatst zijn zet ik de foto’s hier natuurlijk.
Vanaf 2013 heb ik ruim drie jaar gewoond in woongemeenschap de Wonne in Enschede. Dit was in een tumultueuze periode in mijn leven. In de Wonne heb ik rust gevonden en – zoals het daar de bedoeling is – ben ik na een poos weer verder gegaan. En nu woon ik al weer 9 jaar in Hengelo. Maar de Wonne is nog steeds bij mij in beeld als een heel bijzondere plek. En ik ben bij hen ook nog niet vergeten. Vandaag was er een inspirerende bijeenkomst met een aantal betrokkenen om na te denken over de toekomst van de Wonne. Ik vond het fijn om daarvoor uitgenodigd te zijn en om er bij te zijn. Ik ben weer naar huis gegaan met een hoop stof tot nadenken. De Wonne is met name op zoek naar nieuwe kerngroepleden. Als je hier meer over wilt weten bezoek vooral de website even of neem contact op om te horen wat de Wonne precies doet.
Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord, staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord, dus keek ik er met verwondering naar: Ben Ali Libi. Goochelaar.
Met een lach en een smoes en een goocheldoos en een alibi dat-ie zorgvuldig koos, scharrelde hij de kost bij elkaar: Ben Ali Libi, de goochelaar.
Toen vonden de vrienden van de Weduwe Rost dat Nederland nodig moest worden verlost van het wereldwijd joods-bolsjewistisch gevaar. Ze bedoelden natuurlijk die goochelaar.
Wie zo dikwijls een duif of een bloem had verstopt, kon zichzelf niet verstoppen, toen er hard werd geklopt. Er stond al een overvalwagen klaar voor Ben Ali Libi, de goochelaar.
In ‘t concentratiekamp heeft hij misschien zijn aardigste trucs nog wel eens laten zien met een lach en een smoes, een misleidend gebaar, Ben Ali Libi, de goochelaar.
En altijd als ik een schreeuwer zie met een alternatief voor de democratie, denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar voor Ben Ali Libi, de goochelaar.
Voor Ben Ali Libi, de kleine schlemiel, hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel.
Persoonlijk blog van Alex. Ik plaats teksten, gedichten, foto’s waar ik iets mee heb. Het is van alles wat. Soms heb ik ineens een gedachte die wellicht nergens op slaat, maar misschien ook wel. Die plaats ik onder het kopje hersenspinsels. En zie of bedenk ik grappige dingen met taal, dan komen die vaak onder woordgrap terug.
